نرجس 18

گناهانی که دعاهایمان را زندانی می کنند‼️
 كينه
 كينه‌ى به مردم، دل را آلوده و روح را تاريك و انديشه را ظلمانى و آدمى را از رحمت خدا دور مى كند، و سبب استجابت نشدن دعاست.
💫 رسول خدا (صلى الله عليه وآله وسلم) فرمود:

[مَا كَادَ جَبرئيلُ يَأْتِينِى إِلاَّ قَالَ : يَا مُحَمَّدُ إِتَّقِ شَحْنَاءَ الرّجالِ وَعَداوَتَهُم]¹

«نشد كه جبرئيل نزد من آيد جز اين كه گفت: اى محمد از بغض و دشمنى كردن با مردم بپرهيز»
✨ اميرالمؤمنين (عليه السلام) فرمود:

[رَأسُ الجَهلِ مُعَاداةُ النَّاسِ]²

«سر نادانى دشمنى با مردم است»
و نيز آن حضرت فرمود:

[مُعاداةُ الرِّجالِ مِنْ شِيَمِ الجُهّالِ]³

«دشمنى با مردم از اخلاق نادانان است» 
📚 كافى 

📚باب المراء و الخصومة 

📚غرر الحكم

چند ویژگی “سخن خوب” از دیدگاه قرآن کریم
1. نرم باشد. “قَوْلاً لَّيِّناً” زبانمان تیغ نداشته باشد.
2.آگاهانه باشد. “لا تَقْفُ ما لَيْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ" 
3. منصفانه باشد."وَإِذَا قُلْتُمْ فَاعْدِلُوا" 
4. حرفمان مستند باشد."قَوْلًا سَدِيدًا” منطقی حرف بزنیم.
5. ساده حرف بزنیم."قَوْلاً مَّیْسُورًا” پیچیده حرف زدن هنر نیست. “روان حرف بزنیم”
6.کلام رسا باشد.” قَوْلاً بَلِیغًا”
 7.زیبا باشد."قولوللناس حسنا”
8.بهترین کلمات را انتخاب کنیم. “یَقُولُ الَّتی هِیَ أحْسَن" 
9.سخن هایمان روح معرفت و جوانمردی داشته باشد. “و قولوا لهم قولا معروفا”
 10. همدیگر را با القاب خوب صدا بزنیم. “قولاً كريماً”

انفاق با دست خود‼️
 یکی از سرمایه‌داران مدینه وصیت کرد که انبار خرمای او را پیامبر اسلام صلی‌الله علیه و آله به بینوایان انفاق کند.
 پس از مرگ او، رسول خدا تمام خرماها را به فقرا داد، آنگاه یک عدد خرمای خشکیده و کم‌مغز برداشت و به مسلمانان فرمود:
 سوگند به خدا که اگر خود این مرد، این یک دانه خرما را به بدبخت و گرسنه‌ای می‌داد، پاداش آن نزد پروردگار بیش از همه این انبار خرما بود که من به دست خود که پیامبر خدا هستم، به فقرا و بینوایان دادم 
 لذا در یک حدیث دیگری پیغمبر اکرم (ص) می‌فرماید: اگر مرد در زمان حیات خود یک درهم صدقه بدهد، بهتر از یکصد درهم صدقه در موقع مردنش است.
📚 نمونه معارف اسلامی، ص ۴۱۹

جامع احادیث شیعه، ج ۸

بدن سالم شیخ صدوق بعد از هشتصد سال‼️
📚برگرفته از بیانات حضرت آیة الله جوادی آملی:
مرحوم آقا علی حكيم که از علماء بزرگ اصفهان و تهران بود، رساله‌ای دارد به نام سبيل‌الرشاد فی علم المعاد كه درباره معاد روحاني و جسماني نوشته است.
در اوايل آن رساله می‌گويد:

در ابن‌بابويه(شهر ری) در اثر باران فراوان، آب‌گرفتگی پديد آمد؛

مسئولان و متصديان آن منطقه ديدند در اثر آب‌ريختگی برخی از اين قبرها شكافت و فرو رفت؛
نزديك قبر مرحوم شیخ صدوق [ابن‌بابويه] رفتند و ديدند اين بدن سالم است در حاليكه تقريباً هشتصد سال از جريان رحلت شیخ صدوق قمي گذشته بود!
اين را يك حكيم نقل می‌كند آن هم آقا علی حكيم!
ديدند اين بدن سالم است.

مردم متدين تهران به زيارت اين بدن آمدند؛ يك نفر و دو نفر نبود، صد نفر و دويست نفر نبود، اينها همه آمدند از نزديك اين بدن سالم را زيارت كردند.
مرحوم آقا علی حكيم در همان رساله سبيل‌الرشاد می‌نويسد كه من منتظر بودم قدری اوضاع آرام بشود كه خودم بروم از نزديك زيارت كنم، بعد از اينكه قدری اوضاع آرام شد، خودم رفتم ديدم اين بدن طيب و طاهرْ سالمِ سالم است!
اگر كسی در خدمت قرآن باشد اگر كسی در خدمت عترت باشد اگر كسی خالص باشد اين بدن سالم مي‌ماند.

🌻حکایتۍ آموزنده:

شراکت با امام_زمان روحی فداه.

مرحوم آیت الحق، حاج شیخ حسن مولوی_قندهاری که عالمی مهذّب و از اساتید بزرگ اخلاق و دائم در حال مراقبه و توجه بود، ضمن توصیه‌ های معنوی خود، سفارش می‌ کرد که یکی از چهارده_معصوم علیهم السلام، به‌ ویژه حضرت بقیة_‌الله عج الله تعالی فرجه را در اعمال_عبادی شریک کنید. 
برای فهم بهتر این مطلب، ذکر این داستان خالی از فایده نیست:

🔸سلطانی برای شکار به صحرا رفت و به دجله رسید. مرد فقیری را دید که خسته و نا امید، کنار تور_ماهیگیری خود نشسته است. از او تفقد کرد و پیرمرد در جواب گفت: «از صبح هر چه تور انداختم، حتی یک ماهی هم در تور من نیامد».

🔹سلطان به ذکاوت دریافت که روزنه رزق او تنگ است و بهره‌ ای ندارد. به او گفت: «ضرری ندارد. یک تور هم به شراکت بینداز؛ هر چه صید کردی، با هم نصف می‌کنیم».
پیرمرد برخاست توری به شراکت انداخت. تور، پر از ماهی شد و پیرمرد بسیار خوشحال گردید. پادشاه گفت: «اکنون نیمی از صید، از آن من است و نیمی از آن تو». پیرمرد پذیرفت؛ اما سلطان گفت: «من نیمه خود را به تو بخشیدم. همه ماهی از آن تو باشد».

🔸پیرمرد خوشحال شد و با دستی پر به منزل رفت. فردا دو مأمور آمدند و مرد را به حضور سلطان بردند. چشم پیرمرد که به سلطان افتاد، او را شناخت و گمان کرد برای نیمه صید، او را احضار کرده ‌اند. بلافاصله گفت: «قربان! ماهی‌ های شما حاضر است». سلطان گفت: «ای مرد! ما دیروز با هم شریک شدیم. با این که من نیمه صید خود را به تو بخشیدم، دیشب به خود می‌ گفتم که شریک سلطان باید وضع و روزی بهتر از این یابد. حال که ما را در کار شریک کردی و شریک سلطان شدی، باید زندگی بهتری داشته باشی».

🔹سلطان دستور داد وسائل آسایش زندگی به او بخشیدند و شاد و مسرور مرخص شد
با توجه به این داستان، کرم و عنایت حضرت بقیة الله عج الله تعالی فرجه کمتر از سلاطین ظاهری نیست؛ لذا اگر در عمل و عبادتی شریک باشند، جزای نیکو و بسیار خواهند داد.